Uitbreken Dunaden, Uitbreken!

Dit keer sneller een nieuwe blog!
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: Linda en ik hebben moeten swappen van plaats. We zijn er nog steeds niet happy mee, maar we gaan er het beste van maken. Joke is van mening dat we beide ons niveau wel kunnen halen, ook indien we swappen. We shall see!

Afgelopen zaterdag zijn we bij Marion, de activiteiten lady, op de shoarma gegaan. Zij had alle studenten uitgenodigd om bij haar te komen eten. Samen met haar dochters en hubby hebben wij een lekker diner neergezet met ouderwetse shoarma, zoals we gewend zijn te nuttigen na het stappen. Het was een gezellige avond met de nodige drankjes en heel wat knoflooksaus. Daarvan hebben we natuurlijk meteen het recept gevraagd, hij was overheerlijk! Eigenlijk hebben we meer saus dan broodje gegeten, dus wellicht zijn we op de knoflooksaus met shoarma gegaan ipv andersom :D Wel moesten we wennen, een hele avond Nederlands praten. Zijn we niet echt gewend.

Zondag zijn we met twee auto’s naar St. Kilda gereden. Dit is aan de baai van Melbourne en daar kun je gezellig shoppen. We hadden gehoopt op goed weer. Helaas regende het het merendeel van de dag, dus hebben we maar het beste ervan gemaakt. De markt was er niet, maar desondanks hebben we leuk geshopt. Hier en daar een souvenirtje gezien en erg gelachen met de meiden van het werk.
Linda en ik hebben nu officieel in intercontinentale wateren gestaan! Dat is eens wat anders dan de Middellandse zee. Gelukkig hebben we dit vastgelegd op foto! Omdat we niet heel erg oplettend waren, zijn we dan ook van top tot teen nat geworden. Lang leve de springfoto’s!
In St. Kilda heb je ook een versie van een attractiepark uit rollercoaster tycoon! Namelijk: Luna park. Mooie entree, de rest was wat vervallen. Ik voelde me echt een poppetje uit het spelletje: rondlopen, beetje kijken, attracties dicht op elkaar en vrolijke, griezelige muziek. Ik voelde me helemaal op mn (poppetjes)plaats toen ik zag dat een ritje in een krakkemikkige achtbaan 10 dollar kostte. Zo, ik voelde me afgezet als ik een kaartje zou kopen. Arme mannetjes in al mijn parken van vroeger, maar ze betaalden wel! Ikke niet, ik lach het laatste.

Maandag heb ik samen met Linda gewerkt in Overbeeklodge. Dit was niet spannend, vooral erg verwarrend. Ze heeft me zo veel mogelijk uitgelegd over de gang van zaken, echter was ik natuurlijk weer de helft vergeten toen ik woensdag op het werk kwam!

Dinsdag was een speciale dag. Dinsdag was het de dag van de paardenraces in Melbourne: Melbourne Cup Day. Gelukkig wordt dit gezien als feestdag, en die hebben we vrij. Daarom hebben we ons opgedost in een maxidress (eentje tot aan de grond, maxi dus). Omdat het weer niet mee zat, maar wel droog beloofde te blijven, hebben we gewoon extra panty en legging aangedaan om warm te blijven.
Kira heeft ons meegenomen naar de kleine races in Yarra Valley. We keken onze ogen uit. Wederom konden we wel janken van geluk, dat we dit mee mochten maken. Iedereen was mooi opgedost en zag er netjes, doch ordinair uit. Want ja, de jurkjes konden wederom niet kort genoeg zijn. Wij waren blij met onze lange, warme jurken.
Zoals de traditie is, plaats je ook een bet. Zo ook deze gek. “Hello, how can i help you?” “I Don’t know, Doe maar Flemmington-race, nummer 3, win”. De Ik wist totaal niet waar ik mee bezig was, maar het klonk leuk. Afin, 5 dollar lichter. Na 45 min begon dan de race en wij juichen en schreeuwen voor het scherm, want ons paardje Dunaden was niet bijzonder snel. “Uitbreken, uitbreken, nu anders haal je het niet!” Iedereen keek ons aan, stupid dutchies! Uiteindelijk brak onze Dunaden uit. Wij harder schreeuwen en wapperen. *gimme a break, it’s a television!!* Toch was onze Dunaden best snel en wist hij het te brengen tot een foto-finish. Ja hoor, hebben wij weer! Foto-finish. Dat betekend wachten en lang! Uiteindelijk was op de foto zichtbaar dat Dunaden met een neussprietje gewonnen had. Wij heel erg blij, maar wat betekende dat eigenlijk? Toch maar eventjes de buurtjes gevraagd. Twee mannen die er blijkbaar verstand van hadden. “You’ve won mate”. Right, ik heb gewonnen, wattan? Na nog langer wachten kon in mijn centjes innen. Ik heb mijn 5 dollar om weten te zetten in 41 hele dollars. Wat een leuke verrassing. Zoals mijn mama mij geleerd heeft te stoppen op mijn top, heb ik dankbaar gebruik gemaakt van deze wijsheid en alle centjes in eigen zak gestoken. Thnx mummy!
Deze dag is weer een ervaring die ik in mijn rugzak kan stoppen, letterlijk!

Komend weekend wordt het weer druk, dus volgende keer wederom een lange blog!

Tot snel!
Liefs xx Marie